به گزارش روز سه شنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا،محسن سلیمانی فاخر در یادداشتی به مناسبت موفقیت جدایی نادر از سیمین در اسكار 84 آورده است: آن مرد با افتخار با' اسكار' آمد.انتظار به پایان رسید و آن لحظه فرا رسید: 'جدایی نادر از سیمین ' برنده اسكار بهترین فیلم خارجی شد ؛ حالا دیگر برای اینكه بدانیم بهترین فیلم جهان چیست نباید منتظر باشیم تا دوبله فارسی فیلم ها به بازار بیاید. حالا دیگر همه مردم دنیا باید برای دیدن بهترین فیلم جهان، باید زبان فارسی را به زبان مادری خود ترجمه كنند تا شاهكار سینمایی 'ایران' را به تماشا بنشینند .

'جدایی نادر از سیمین' شاهكاری است كه شاهكار كرد و نماینده ای بالابلند در مراسم اسكار بود كه در تارك فیلم هایی كه از جنس و عیاری دیگر هستند درخشید و فراتر ازیك مراسم اهدا جوایز سینمایی، باید فیلمسازش را به واسطه نگاه بی نقص به مقوله زندگی ستود.فرهادی فیلم ساز بزرگ معاصر ماست و هر سینماگرو سینما دوستی معترف است .او در جایگاهی رفیع و پر افتخاری در جهان ایستاده است و این افتخار و برگ برنده ای تمام قد برای سینمای ایران است .

این منتقد سینمایی یادآورشد:اختصاص جایزه بهترین فیلم خارجی در اسكار به فیلم' جدایی نادر از سیمین' بی‌شك یكی از اتفاقات مهم ملی است. اسكار در دنیای سینما، قله رفیعی برای سنجش نظردهی درباره سینمای جهان است. وقتی هر فیلمی بتواند در اسكار راه یابد و مهم‌تر اینكه در چنین مجمع جهانی سینما برنده شود، مهم‌ترین افتخار برای دولت و ملت هر كشوری است.از همین روست كه با شكار اسكار توسط یك كشور جشنی ملی برپا می شود چرا كه این افتخار در جهان نام و آوازه ای دارد كه فراتر از یك اتفاق سینمایی، چهانیان را به آن كشور معطوف می كند.از این رو دولت و سیاستگذاران سینمایی باید سكانداراین شادی باشند؛ و عجیب كه مردم نیز به مانند برد فوتبالی یك باشگاه این افتخار ملی و جهانی را ندیدند. این شادی ملی مربوط به یك بخش كوچك از جامعه نیست. اینكه بعضی از رقیبان و حسد ورزان سینمایی كه آثارشان در حد و اندازه یك اثر سینمایی جهان شمول نیست بی دلیل بی‌ربط‌ترین اهانت‌ها و تحلیل‌ها را در مورد فیلم فرهادی اسر می نهند،قابل فهم، طبیعی و شرم آور است و جای بسی تاسف دارد.

به عقیده سلیمانی فاخر،استدلال سیاسی بودن جایزه‌ای مثل اسكار یا گلدن‌گلوب بی‌منطق و بی اصول است لااقل در مورد این فیلم كه نگاهی جهانی به مباحث انسانی دارد بی مورد است و حتی اگر بپذیریم كه مسوولان و سیاستگذاران اسكار نگاهی سیاسی دارند اما وقتی فیلمسازانی و بازیگرانی چون آلن، دنیرو ، استریپ، پیت خواهان همكاری با سینمای ایران و تایید جدایی را اذهان می كنند دیگر باید برای این نگاه ها فقط ابراز تاسف كرد. در همین اسكار، یك فیلم اسراییلی هم رقیب سرسخت جدایی نادر از سیمین بود در صورت سیاسی بودن این جایزه باید اسكار به آن فیلم تقدیم می‌شد كه برای همه جهان با چنین نگرش احمقانه ای اثبات می شد كه سلطه رژیم صهیونیستی همواره برایران وجود دارد. نه واقعیت این نیست اگر آنها می خواستند با نگاهی سیاسی ایران خراب جلوه دهند باید به فیلم هایی كه از همین كشور ما به عنوان نماینده اسكار معرفی می شد كه نگرشی ابتدایی و فقر محور بر كشور داشت پیش از این باید اسكار را می ربود.

سخنان فرهادی در اسكار كه به تاریخ و تمدن ایرانی و به شادی سراسری مردم ایران به این مهم‌ترین اتفاق سینمایی اشاره می‌كند بهترین موضع ملی بود.

اینجا ایران، خانه نادر ، سیمین و اصغر فرهادی است و او اسكار را برای ما به ارمغان آورده است.

فراهنگ**1983**